Menu Sluiten

Een cursist vertelt

Griet is een van de eerste cursisten die deelnemen aan de gloednieuwe opleiding in de steinerpedagogie. Zij blikt tevreden terug.

Zaterdagochtend, 29 september 2018. Het voelde als een ‘eerste schooldag’. De tweede al die maand en dat was het ook. Alleen waren de rollen net dat ietsje omgekeerd die dag. Ik zou plaatsnemen achter de schoolbanken en niet ervoor.
Flink de vorige avond mijn boekentas gemaakt, nieuw schrift gezocht, boterhammetjes gesmeerd en met een zekere gezonde spanning in hoofd, hart en handen zette ik koers richting Middelbare Steinerschool de Es in Berchem. Daar zou ik samen met 23 andere cursisten en EduArta-docenten de start maken van niet enkel onze persoonlijke opleiding tot Steinerleerkracht, maar ook die van EduArta zelf. Hoe bijzonder het eigenlijk is dat ik hierbij mag zijn, besef ik elke lesdag, maar ook nu ik het neerschrijf, meer en meer.

Nu, ruim twee maanden later, mediteerden we samen, leerden we fenomenologisch kijken naar water, planten en opstijgende bio-sapjes, bewogen we samen binnen de bijzondere vormen van de euritmie. Slapen we in of worden we wakker met een terugblik en mogen we de kracht van de stilte en de vrije ruimte ondervinden tijdens de nachtvang.

(lees verder onder de foto)

EduArta 2018
Wat ik heel sterk ervaar, is dat deze leerweg ‘doet bewegen’, in alle mogelijke richtingen. De opleiding houdt ons een spiegel voor: wij zijn hier ‘de leerlingen’, we ‘doorleven’ dat wat onze leerlingen of kinderen zouden kunnen voelen/ervaren wanneer we samen aan de slag gaan. Het beweegt ons naar buiten, in hun richting. Maar het beweegt ons ook naar binnen, in onszelf. Het zet innerlijke processen in gang, het schudt wakker, het doet zoeken en onderzoeken in onze binnen- en buitenwereld. Het straalt uit, naar onze gezinnen, naar onze leerlingen, naar collega’s. Het stuwt, het buldert, het meandert na in onze hoofden, harten en handen. Het zet in beweging, in ieder geval.

Samen met Mia ‘dansten’ we ‘De kleine schepping’ uit de euritmie als afsluiter van de vijfdaagse in Aalst. We deden dit buiten, met op de achtergrond het zachte gefluister van ruisende populieren en verwarmd door een minzaam herfstzonnetje in een licht bewolkte blauwe lucht. De magie van dat moment raakte mij in het diepste van mijn wezen. Onze kleine schepping, daar, op die speelplaats in Aalst groeit hopelijk uit tot een schepping die van grote betekenis kan zijn voor onszelf, maar vooral voor de leerlingen en kinderen onder onze hoede, voor onze kinderopvang en scholen, voor het steineronderwijs in Vlaanderen. Nog twee jaar en 9 maanden zijn we samen onderweg. Ben ik blij dat ik het licht aan het einde van de EduArta tunnel nog niet zie!